2. Katjes toevoegen zorgde voor tweemaal zoveel werk

Iwata:

Wat zorgde er bijvoorbeeld voor dat je iets compleet anders moest maken?

Miyamoto:

Ik ontdekte een hoop dingen nadat ik een kat had genomen. Zo verschilt de manier van bewegen van honden volledig met die van katten.

Iwata:

Ja.

Miyamoto:

Als er bijvoorbeeld aan de andere kant van de kamer iets is dat hij wil hebben, gaat een hond er recht op af. Maar een kat blijft stilstaan en kijkt ernaar. Hij gluurt ernaar en doet alsof hij geen interesse heeft, maar ondertussen kruipt hij er langzaam steeds een beetje dichterbij, om zich er uiteindelijk op te werpen.

Iwata:

Aha! Het is net alsof ze een prooi benaderen. In dat opzicht zijn hun bewegingen in de basis compleet verschillend.

Konno:

Precies. Dus als je in dit spel bijvoorbeeld een voorwerp gooit, zoals een strandbal, dan schiet de hond er meteen achteraan, maar de kat staart ernaar om het vervolgens aan te vallen.

Miyamoto:

Volgens mij is dat zo omdat katten jagers zijn. Zich tegen dingen aanvleien is ook een beweging die uniek is voor katten.

Iwata:

Als er iets is wat een kat leuk vindt, buigt hij lenig zijn rug en kruipt hij er lekker tegenaan.

Miyamoto:

Dat is territoriumgedrag. Een hond bakent zijn territorium af door erop te plassen. Maar een kat wrijft zich langs dingen om er zijn geur op achter te laten en daarmee als het ware te zeggen: “Dit is van mij.”

Iwata Asks
Iwata:

Juist…

Miyamoto:

Ik heb gehoord dat het een uitdrukking van genegenheid is, wanneer een kat ergens tegenaan wrijft om zijn geur achter te laten.

Iwata:

Dus als twee katten elkaar mogen, dan wrijven ze met hun lichamen tegen elkaar.

Miyamoto:

Inderdaad. Ik vroeg me af of we een dergelijke relatie konden weergeven in het spel.

Konno:

We vroegen ons af in welke mate we de animaties van de honden ook voor de katten konden gebruiken, maar ze bewegen zich zo verschillend dat ze uiteindelijk bijna volledig andere animaties hebben gekregen.

Miyamoto:

Ja, maar er zijn ook overeenkomsten, zoals hun staartgewrichten. Maar de kromming van de ruggengraat is in beide gevallen compleet anders. Dus als we de kat lieten zitten, zag hij er aanvankelijk uit als een hond (lacht)! (Iwata lacht.)

Miyamoto:

En de manier waarop een kat zijn staart beweegt... (Maakt een golvende beweging met zijn hand.) Dat gaat langzaam... zo ongeveer.

Iwata:

Honden kwispelen verwoed met hun staart.

Miyamoto:

En ze slapen anders. (Steekt zijn armen omhoog en laat zich een beetje inzakken.) Zo slapen katten. (Iwata lacht.)

Miyamoto:

Als we dat niet allemaal in het spel zouden stoppen, zouden kattenliefhebbers ze niet als katten zien.

Iwata:

Een kateigenaar zou het meteen opmerken, wanneer een kat dezelfde lichaamshouding zou hebben als een hond.

Miyamoto:

Ja. Dus het was een lastig karwei om ze eruit te laten zien als echte katten. En het grootste probleem toen ik mijn kat pas had, was het meubilair. Een kat krabt aan de meubels, dat is een grote uitdaging als je er eentje hebt. Je kunt een hond leren om je te gehoorzamen, maar zelfs als je een kat een beetje kunt trainen, zal hij doorgaans niet al te veel op je letten.

Iwata:

Een hond gehoorzaamt mensen, maar een kat doet wat hij wil.

Miyamoto:

En katten doen stiekem dingen die ze niet mogen. Maar goed, dat is volgens mij hun natuurlijke gedrag, dus je kunt er niets aan doen. En katten gaan graag hogerop. Als je iets breekbaars op een hoge plek legt, is dat veilig voor honden, maar niet voor katten, dus we moesten een andere manier bedenken om de kamer in te richten.

Iwata:

Je moest een hoop dingen maken die anders niet nodig waren geweest – als het spel alleen maar om honden had gedraaid – zodat de katten naar hoger gelegen plekken konden springen.

Konno:

Precies. En dus hebben we er veel gemaakt. Zoals

Video: kattentorens waar de katten op kunnen springen

Wat zorgde er bijvoorbeeld voor dat je iets compleet anders moest maken?
kattentorens waar de katten op kunnen springen .

Iwata:

Als je hoogte weergeeft, verandert de manier waarop je de camera gebruikt, nietwaar?

Konno:

Inderdaad.

Iwata:

Dus het was veel lastiger dan verwacht.

Konno:

Veel van de medewerkers zeiden dat het veel moeilijker was geworden omdat we er katten in hadden gestopt (lacht).

Miyamoto:

En naast de katten hebben de honden deze keer ook veel meer bewegingen.

Iwata:

En de vachten zijn ditmaal ook veel beter. De medewerkers noemen ze ‘superzacht en pluizig’.

Iwata Asks
Miyamoto:

Ja. Toen we het spel testten op de Nintendo GameCube, was er een hond met ingegroeid haar…

Iwata:

O ja, toen jullie een spel als Nintendogs wilden maken, experimenteerden jullie ermee op het Nintendo GameCube-systeem. Waarom is daar verder niets mee gedaan en hoe werd besloten dat het zou worden uitgebracht voor de Nintendo DS?

Miyamoto:

Het project begon toen het me leuk leek om een huisdier op te voeden op de televisie, maar ik vond de hardware van de Nintendo DS er veel beter geschikt voor.

Iwata:

Op de Nintendo DS-systemen kun je de stylus gebruiken om je huisdier te aaien.

Miyamoto:

Maar op de Nintendo DS konden we de vachten niet al te gedetailleerd weergeven. Deze keer hadden we krachtigere hardware, dus konden we dat superzachte en pluizige gevoel neerzetten (lacht). En het is in 3D, zodat je ze over hun rug kunt aaien.

Iwata:

Konno-san, de honden zijn superzacht en pluizig, en ditmaal hebben ze verschillende individuele kenmerken, toch?

Konno:

Ja. We hebben het zo gemaakt dat je kunt kiezen uit honden met verschillende kenmerken, zoals diverse afmetingen en langere of kortere poten, en sommigen zijn dik, terwijl anderen slank zijn. Zelfs als een golden retriever dezelfde kleur heeft als de anderen, kan hij net iets groter of kleiner zijn, zodat je je eigen hond kunt herkennen omdat bijvoorbeeld zijn poten wat langer zijn.

Iwata:

Het mag dan hetzelfde hondenras zijn – bijvoorbeeld een golden retriever of Shiba Inu – maar iedere hond is net even anders. Daardoor heb je ditmaal een veel sterker idee welke puppy van jou is.

Iwata Asks
Konno:

Precies.

Miyamoto:

En dat geldt ook voor hun persoonlijkheid.

Konno:

Juist. Ik wilde de persoonlijke eigenschappen veranderen om de individuele kenmerken beter uit te drukken. Zo wilde ik verschillen in persoonlijkheid benadrukken met zwijgzame en levendige honden, voorzichtige en vriendelijke honden, en honden die dit leuk vinden of juist dat niet leuk vinden.

Iwata:

Het is makkelijk om het over persoonlijkheid te hebben, maar om het tot uiting te brengen is best lastig.

Konno:

Ja. Dus tijdens het ontwikkelen hebben we daar tot op het allerlaatste moment wijzigingen in doorgevoerd.

Miyamoto:

En er zijn zoveel rassen dat het wel een geïllustreerde hondengids lijkt!

Iwata:

Een geïllustreerde hondengids?

Miyamoto:

O, sorry. Dat is het niet helemaal, maar de rassen zijn ingedeeld op basis van patroon en kleur en je kunt elk ras bekijken, dus je kunt een hoop leren over de verschillende hondenrassen.

Iwata:

Er zijn zelfs verschillende soorten herdershonden, om maar een voorbeeld te noemen.

Miyamoto:

Precies. Zelfs als je naar de standaard herdershond kijkt, is er het wolftype en ga zo maar door. Per hondenras zijn er zo’n vier types. De kleurverschillen tussen toypoedels, altijd een populaire hondensoort, zijn ook makkelijk te zien.

Konno:

Volgens mij kun je veel over hondenrassen leren door alleen al naar dit spel te kijken!

Miyamoto:

Er zijn ongeveer drie soorten van de Sheltie (Shetland Sheepdog). Mijn Sheltie thuis is driekleurig. Er is er eentje die daar op lijkt, dus die ga ik kiezen (lacht)!