3. En sporten!

Iwata:

Dat is wel vreemd, hè? Het is moeilijk voor te stellen dat er een verband bestaat tussen creativiteit en werkgeheugen.

Kawashima:

Ja, we kunnen dat moeilijk bevatten. Ik weet dat werkgeheugen aan de basis staat van hogere hersenfuncties, en dat de verbetering van het werkgeheugen verschillende vaardigheden verbetert, maar dan heb je nog steeds het idee dat creativiteit zich ergens anders afspeelt.

Iwata:

Maar jij hebt je eigen stelling over dit verband, toch, Dr. Kawashima?

Kawashima:

Ik heb ooit onderzoek verricht op de hersenen waarin de vraag werd gesteld: “Wat is creativiteit?” Ik liet studenten een foto van een kat zien en een foto van een ladder, en vroeg ze wat ze konden maken als ze de twee combineerden. Bij het nadenken over deze vraag gebruikten ze het prefrontale deel van de hersenen. Met andere woorden, hun ‘creativiteit’ die we konden meten was feitelijk hetzelfde als het werkgeheugen, of in ieder geval bestaat de kans dat ze hetzelfde deel van de hersenen gebruiken. Dus hoe ver deze twee dingen ook vanuit een psychologisch standpunt uit elkaar staan, is mijn stelling dat ze hetzelfde zijn, of dicht bij elkaar liggen in de hersenen.

Iwata:

Oké. Je afvragen waarom je werkgeheugen trainen de creativiteit verhoogt komt dan op hetzelfde neer als je afvragen waarom de lezen, schrijven en rekenen oefenen van positieve invloed is op de hogere hersenfuncties, toch?

Kawashima:

Ja. Maar toch wordt van het deel van de hersenen dat met werkgeheugen omgaat gezegd dat het extreem beperkt is, dus ik weet niet waarom de capaciteit van andere delen ook groter zou worden. Om dat te onderzoeken hebben we een experiment uitgevoerd dat MRI gebruikt om een fenomeen te analyseren dat zich in de hersenen van ratten voordoet. Het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de beweging van het lichaam wordt groter als een rat iets op het gebied van motoriek leert.

Iwata:

En toen je vergelijkende experimenten uitvoerde met een toereikende hoeveelheid ratten, kon je duidelijk het verschil zien?

Kawashima:

Ja. We konden ook zien dat er meer synapsen in de hersenen van de getrainde ratten kwamen. Maar ook komen we er nu achter dat de manier waarop genetische schakelaars worden omgezet verandert. Hierdoor denk ik dat trainen misschien het patroon van de genexpressie in bepaalde regio’s verandert, en dat dit kan worden gekoppeld aan vergroting van de hersencapaciteit. Een van mijn kortetermijndoelen is ratten Brain Training te laten spelen.

Iwata:

Je wilt ratten Brain Training laten spelen?

Kawashima:

Ja. Ze kunnen toch geen Nintendo DS gebruiken! (lacht) Ik wil ratten gewoon trainingen laten doen waarbij ze hun hersenen gebruiken. Als ik dat zou doen, zie ik misschien hetzelfde fenomeen dat ik bij mensen zie, namelijk de veranderingen die plaatsvinden in een groot deel van de hersenen. Als ik een vergelijking zou maken van de patronen van de genexpressie in delen van de hersenen die gebruikt worden tegenover patronen van genexpressie in delen van de hersenen die níét gebruikt worden, maar wel een vergroting van het volume laten zien, dan verwacht ik meer geheimen te onthullen.

Iwata Asks
Iwata:

Je vroeg Nintendo drie jaar geleden of we nieuwe trainingssoftware voor Nintendo DS konden maken, die je in een experiment wilde gebruiken. Wil je vertellen wat je hebt gedaan met de software die het Brain Training-team voor je heeft gemaakt?

Kawashima:

Zeker. Een goede vriend van mij is professor op de Sendai University, een universiteit voor lichamelijke opvoeding die atleten heeft geleverd die hebben deelgenomen aan de Olympische Winterspelen. Een andere professor daar vroeg ons advies over hoe ze de prestaties van atleten in het skeletononderdeel konden verbeteren.

Iwata:

Oké.

Kawashima:

Het Olympisch reglement voor skeleton bepaalt dat atleten die niet uit het gastland komen de baan maar een paar keer mogen proberen voor de wedstrijd. Dat houdt in dat ze van tevoren de hele baan uit hun hoofd moeten kennen. Als ze hun werkgeheugen zouden trainen om hun capaciteit te vergroten, konden ze de baan goed onthouden en kunnen ze voorspellen wat er op een bepaald moment aankomt. Hun daadwerkelijke lichamelijke prestaties zouden er ook op vooruitgaan.

Iwata:

Dat is erg interessant. Ik neem aan dat de meeste mensen zich afvragen wat Brain Training in hemelsnaam met sport te maken heeft. Maar sport draait vaak om hele snelle beslissingen nemen. De skeletonsport is bijvoorbeeld in vele opzichten het ultieme ‘geheugenspel’, in de zin dat je de baan perfect moet onthouden.

Iwata Asks
Kawashima:

Ja, dat klopt.

Iwata:

Mensen zijn echter niet in staat om precies langs het ideale traject te glijden, zoals ze dat wilden. Als een atleet afwijkt van de ideale lijn, moet hij of zijn een hele snelle beslissing maken over hoe hij of zij het traject corrigeert over de volgende twee of drie bochten. Jouw stelling was dat als je het functioneren van de hersenen verbetert, de prestatie verbetert. De prestatie van een van de atleten verbeterde zo snel dat ze werd geselecteerd voor het Olympisch team! Ik was erg verbaasd toen ik dat hoorde.

Kawashima:

Ja. Alle atleten die hun werkgeheugen hadden getraind, vertoonden verbeterde vaardigheden, niet alleen degene die was geselecteerd voor het team. Je traject na een fout opnieuw calculeren is precies het soort functie dat het werkgeheugen uitvoert. Door de capaciteit van je werkgeheugen te vergroten, kun je fouten herstellen. Ik heb dat vermoeden eerlijk gezegd altijd al gehad, maar ik was wel verbaasd over hoe effectief het was. Ik ben ervan overtuigd dat de effecten zelfs nog duidelijker zouden zijn in groepsporten.

Iwata:

Als er een voetbal- of volleybalteam is dat beter wil worden, moeten ze met jou praten!

Kawashima:

Kwam het hele Japanse team maar naar ons toe, dan konden we ze helpen om de Japanse vlag te hijsen op de Olympische Spelen! Helaas ging het dat jaar niet allemaal zo goed. Als het wel goed was gegaan, was ik van plan om de ambassadeur van Brain Training te worden op de Olympische Spelen in Londen! (lacht)

Iwata and Kawashima:

(Lachen)