Tom Clancy's Splinter Cell

Er bestaan dingen in deze wereld die we niet mogen weten: geheime diensten die onder de verantwoordelijkheid van de hoogste regeringskringen opereren. Hun agenten kunnen vijandelijk gebied binnenglippen, hun missie voltooien en weer ontsnappen zonder dat iemand ooit te weten komt dat ze zijn geweest. Zulke mensen staan bekend als Splinter Cells. Sam Fisher is zo'n man. Deze veteraan uit het leger is teruggeroepen van zijn pensioen en gerekruteerd door Third Echelon, een geheime groep onder gezag van de regering van de Verenigde Staten. Deze groep is vastbesloten een nieuwe dictator uit te schakelen, omdat deze de wereld met techno-terroristische acties bedreigt. In Splinter Cell, dat zich afspeelt in de niet zo erg verre toekomst, heb je de rol van Sam, zeer goed getraind in dodelijke strijdtechnieken en een scherpschutter met een hele rits ultramoderne wapens. Maar Splinter Cell is niet zomaar een schietspel. Als eenzame agent moet Sam meestal diep achter de vijandelijke linies vertrouwen op zijn sluiptechnieken om zijn missie uit te voeren. Dit betekent dat je je in de schaduwen aan het zicht onttrekt of dat je lampen stuk schiet en gebruik maakt van Sam's nachtzichtkijker om je weg te vinden. Een lichtmeter in de hoek van het scherm geeft weer hoe zichtbaar je bent voor de vijand. Maar je zult ook op je gehoor moeten vertrouwen. Zware voetstappen of door gebroken glas lopen kan je aanwezigheid verraden aan de alerte vijand, die dan vervolgens komen uitzoeken waar dat geluid vandaan kwam. Ondanks zijn leeftijd is Sam nog erg behendig. Als de vijand bijvoorbeeld door een gang op Sam komt aflopen, dan kun je snel omhoog springen en je vlak onder het plafond verstoppen. Hiervoor gebruikt Sam zijn ongelooflijk sterke benen als ankers. Vanuit deze positie kan Sam zijn pistool met geluiddemper gebruiken om de vijand neer te schieten, of hij kan simpelweg bovenop de nietsvermoedende bewaker springen als deze onder hem door loopt. Sam kan een vijand ook van achteren besluipen en hem in de houdgreep nemen. Hierdoor kun je hem dwingen te praten, hem als menselijk schild gebruiken of hem gewoon buiten westen slaan. En de enige manier om door een deur te komen die is beveiligd met een irisscan is een soldaat te grijpen wiens rang hoog genoeg is om zijn gezicht met geweld tegen de scanner te drukken. Anders dan in de meeste gewone videogames verdwijnen vijanden die dood of bewusteloos zijn niet als sneeuw voor de zon. Als een soldaat een makker vindt die bewegingsloos op de grond ligt, dan slaat hij onmiddellijk alarm. Daarom moet Sam het lichaam oprapen en verstoppen in een donker hoekje. Sam heeft ook een aantal gadgets voor al die situaties waarin onopvallendheid vereist is. Zijn multifunctioneel machinegeweer (dat ook dienst kan doen als scherpschuttersgeweer) kan vele soorten munitie afvuren, van munitie waardoor iemand bewusteloos raakt, tot gasgranaten en een slim apparaatje dat een afleidingscamera wordt genoemd. Na te zijn afgevuurd laat de minuscule camera een fluitje horen. Als de vijand komt om te onderzoeken wat er aan de hand is, dan spuugt het apparaatje een wolk verdovend gas uit. De versie van Splinter Cell voor de Nintendo GameCube bevat ook een paar exclusieve trucs. Door een Game Boy Advance aan te sluiten (met het Nintendo GameCube Game Boy Advance-snoer) verandert je GBA in een tweede scherm waarmee je vijanden kunt opsporen, computers kunt activeren en geschutkoepels kunt bedienen. Door twee systemen te koppelen, voeg je ook nieuwe wapens toe aan het arsenaal van Sam - de Sticky Bomb. Als deze is afgevuurd op een muur of een vijand, dan pikt deze bom informatie op over de directe omgeving. Je kunt de bom op afstand laten ontploffen om de vijand uit te schakelen met behulp van een stootgolf van laagfrequent geluid. Heb je bovendien een exemplaar van Splinter Cell voor de Game Boy Advance, koppel dan je GBA aan de Nintendo GameCube-versie van het spel en je krijgt vijf nieuwe missies die je kunt spelen op je draagbare versie. Doordat Splinter Cell is gericht op sluiptechnieken is dit niet een doorsnee actiegame. Zodra je realiseert dat je niet zomaar naar binnen kunt rennen met ratelende geweren, dan ontdek je dat het spelplezier hem zit in het levend bereiken van het einde van het level. En het is heel verfrissend dat er meestal meer dan één manier is om je doelstellingen te verwezenlijken, zodat je de game steeds opnieuw kunt blijven spelen. Dus als jij het tof vindt een spel te spelen dat zowel je hersens als je trekkervinger aan het werk zet, dan is Splinter Cell echt iets voor jou. Het liefst een slecht verlicht straatje, met voldoende uitgangen...